FESTIGAL!

http://www.festigal.com/

O 25 todxs a Compostela!!! 

Espanholas/is pra que?

Eu penso que falo en nome de todos os que levamos este blogue cando digo isto...

Galegas somos!! Galegas seremos!! Por espanholas nunca pasaremos!!!

Galegos somos!! Galegos seremos!! Por espanhois nunca pasaremos!!!

Nhonherías*

E por fin puden entrar.

Dous anos dise mui rápido de dios... mais pra min foron, ademais dos dous primeiros anos da minha segunda vida, os mellores das dúas.

Todo grazas a vós. E non quero que sone a palabrería barata.

Cós nosos máis e os nosos menos, somos un grupo unido e que se quere. Polo menos esa é a sensación que me da a min...

Denis, o ano que ven imos seguir vivindo na mesma cidade, aínda que sexa outra, e seguiremos a discutir por mil cousas, porque somos mui distintos, pero seguiremos ahí pra responder nos momentos fodidos.

María... sabes que vai ser un pracer compartir tódolos días contigo. Eres a persona coa que máis facilmente podería convivir, sen ter unha soa disputa... Ímolo comprobar.

Maité, agardo que atopes un curro rápido... e que sexa en Compos a poder ser! Sería xenial seguir téndoche perto.

Iraia... sabes que por pouco que nos vexamos, estamos conectadas... Temos un problema ou unha sorte que flipas, non o tenho mui claro aínda. Agardo terche por Compos algún que outro día á semana pequena!

Isa! Ti tamén estás convidada, por suposto... sabes que todos te botamos de menos cando non estás...

Ernesto: un ano. Só un ano, e ti tamén formarás parte desa merda de aldea... Compostela ten sitio pra todos. Sabes que te precisarei!

Breo... estás desaparecido, mais sabes o que hai! Estás sempre convidado a vir comigo a onde vaia!

Mateo, aínda que non convivín contigo día a día, agardo poder facelo o ano que ven... en pouco tempo cantas cousas... e as que quedan!!

Xa sei que pode sonar todo mui seco e a verdade é que o é... Tenho uns días mui frouxos, e bótovos de menos... e se me ponho tonta con cada un de vós empezo a chorar como unha parva...
Quero darvos as grazas... preciso que saibades que vos agradezo ata a tontería máis grande. Pero seguir existindo e conhecervos é do mellor que me pasou nestes dous anos.

Dous anos! Que serían sen vós?
Dame igual. Serían diferentes.

Quérovos un montón xente.

Feliz 2010!!!

*Magosto de Filoloxía! :D

Semellante festaza pedía a berros unha entrada neste blogue! ^^

*MAGOSTO '09*

Pavillón da Zapateira, 27 de novembro as 21:00h

Viño e castañas de balde! Cervexa, licor café e bocatas a prezos populares!

*****************

Verémonos todos por alí, non?! NON PODE FALTAR NINGUÉN!!!!

Que ganiñas...! :D :D :D :D :D

A historia do gato ska.

Como non pode existir unha pegada sen unha aventura, aí vai.

Despois dunha tarde productiva aí onde as haxa, na cal me dediquei principalmente a ensaiar o tema ridiculista e máis meterme co langrán Denís, comeza a parte relaxada da xornada.

Tras unha boa cea antes da pegada, tal e como marca a relixión católica, celebrada no burgo, sitio mítico de reunión de Luis, Dani de aparellos e máis eu, e na cal se uniron Nuria e Fede, dispuxémonos camiño ao traballo. Para comezar xuntámonos Nuria e máis eu con Gael, Roi e Breo (os outros 2 xa achicaran) e comezamos unha superpegada polos institutos sen auga. Eu propuxen usar auga de mar, máis que nada para facer o experimento a ver se funcionaba, pero non me fixeron nin caso e collerona das duchas da praia. A continuación comezamos ese traballo que Iraia chamaría empapelar Coruña. Cando íamos polo segundo instituto, o masculino e ex-instituo de Nuria, apareceu camiñando por alí un becho ao cal a xente dixo a mítica frase de "mira, un gato" (Eu a verdade porque mo dixeron, porque ao principio pensei que era unha rata).
Do rollo non me lebro moi ben, pero o gato acabou no coche e acabei dicindo eu que o levaba para á casa. Despois de tratar de mirar se era gato ou gata, porque onte non se lle veia nada, hoxe xa podo dicir que é gato. E sen palpar, eh. Agora pódese dicir que este gato xa foi a máis pegadas que a maioría dos membros dos Comités, o cal agora que o penso é unha grande frase para sacar na próxima asemblea de campus XDDD.
Tras isto quedou o tema seguinte viaxe A Coruña-Lugo. Eu deixei o becho no asento do copiloto e aí foi durmindo todo tempo. A entrada na casa foi un pouco loca. Primeiro os meus cans que case me comen o gato, tiñao que levantar por riba da cabeza porque saltaban para o intentar coller. Depois cando entro vexo ao meu pai baixando polas escaleiras e cando ve o gato dime a frase de "Estás ben tolo". E despois directo para a súa cama, que durmiu ao lado da miña. Todo foi ben até que ás 7 da mañá lle deu por poñerse a maullar (puto pesado estivo unha hora así e cando me erguía e ía a xunto del paraba, pero cando volvía a cama...) E nada máis que tampouco levo tanto tempo con el.
Xa parezo un hippie.

Ultimatum

Isto é un ultimatum...
...
...
E non penso dicir que pasa se non se cumplen as minhas esixencias...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
Podedelo imaxinar. Paso muito tempo coa Euskalduna.
·
·
·
·
·
·
·
·
·
·
QUERO UNHA PEGADA XAAAAAAAAAAAA!!!